Wszystkie szkolenia -50%. Tylko do końca września!
Niepożądane zachowania mogą mieć wiele przyczyn – od biologicznych, przez emocjonalne, aż po społeczne i szkolne.
. Uczeń może:
przeszkadzać w lekcji, używać wulgaryzmów, niszczyć cudze rzeczy lub wdawać się w bójki,
buntować się wobec poleceń, uciekać z zajęć albo jawnie kwestionować autorytet nauczyciela.
Źródła problemów bywają różne:
biologiczne (np. nadpobudliwość, zaburzenia poznawcze),
rodzinne i społeczne (dysfunkcyjna rodzina, brak wsparcia w domu),
szkolne (zbyt liczne klasy, brak indywidualizacji pracy, przeciążenie wymaganiami).
Zrozumienie, że za zachowaniem kryje się konkretna przyczyna, to pierwszy krok do skutecznego działania. Jak pisał Jesper Juul – każde zachowanie dziecka ma sens, jeśli spojrzymy na nie w odpowiednim kontekście.
Dziecko, które czuje się pewnie i „u siebie”, rzadziej walczy o uwagę poprzez niewłaściwe zachowania. Pomaga w tym:
stałe miejsce w klasie,
rytuały (powitanie, podsumowanie zajęć),
porządek i estetyka otoczenia,
jasne zasady przechowywania swoich rzeczy.
Takie działania redukują niepokój i wzmacniają poczucie przynależności.
Poczucie bycia częścią grupy to silny czynnik chroniący przed trudnymi zachowaniami. Dlatego:
traktuj wszystkich uczniów równo,
unikaj faworyzowania i etykietowania,
reaguj zdecydowanie na wykluczenia i przemoc rówieśniczą.
Pamiętaj: równe traktowanie nie oznacza tego samego dla każdego – oznacza sprawiedliwość i szacunek wobec indywidualnych potrzeb.
Trzy kwadranse w ławce mogą być dla wielu uczniów nie do zniesienia. Nuda i monotonia często prowadzą do zachowań niepożądanych. Dlatego:
wprowadzaj elementy ruchu, muzyki i gier,
pozwól na krótkie „energetyczne przerwy”,
wykorzystuj humor – żart w odpowiednim momencie potrafi rozładować napięcie i przywrócić uwagę.
Nadmierna kontrola rodzi bunt. Jasne zasady są potrzebne, ale równie ważne jest poczucie sprawczości. Możesz je budować, pozwalając uczniom:
wybierać narzędzia pracy,
decydować o formie realizacji zadania,
współtworzyć reguły obowiązujące w klasie.
To nie tylko zmniejsza opór, lecz także uczy odpowiedzialności i samodzielności.
język żyrafy zamiast języka szakala – czyli empatia zamiast ocen i krytyki,
stawianie pytań otwartych zamiast „dlaczego” – by nie wzbudzać postawy obronnej,
budowanie mostów w komunikacji – kontakt wzrokowy, słuchanie, akceptacja,
efekt aureoli – skupianie się na mocnych stronach ucznia, by nie zamykać go w roli „trudnego”.
Kiedy uczeń zachowuje się niewłaściwie to sygnał, że coś w jego świecie wymaga wsparcia. Twoja reakcja - pełna spokoju, konsekwencji i empatii - może zmienić nie tylko przebieg lekcji, ale także całe szkolne doświadczenie dziecka. Pamiętaj: konsekwencja, szacunek i elastyczność to fundamenty skutecznej pracy wychowawczej.